افزایش حساسیت هفته‌های پایانی و رقابت تنگاتنگ در سروته جدول برای قهرمانی و بقا، برگزاری همزمان بازی‌ها را می‌طلبید، درست مانند برنامه‌ای که برای سه هفته پایانی ریخته شده است، اما مشخص نیست چرا سازمان لیگ خود را در مظان اتهام قرار می‌دهد. حال آنکه پیشگیری از شائبه‌ها در هفته‌های پایانی که حساسیت بازی‌ها به اوج خود می‌رسد کار چندان سختی نیست.
البته سازمان لیگ در چنین مواقعی پای شورای تأمین و نهاد‌های ذی‌ربط را به میان می‌آورد و مدعی می‌شود که عدم موافقت آنها مانع برگزاری همزمان بازی‌ها شده و گاهی نیز مدعی می‌شود که به دلیل در پیش بودن بازی‌های زیبا، با هدف اینکه بیننده‌ها بتوانند بازی‌ها را تماشا کنند از همزمانی بازی‌ها سرباز زده است. با وجود این هیچ یک از این موارد نمی‌تواند منطقی باشد، حداقل نه برای فصل جاری که حساسیت بازی‌ها، حاشیه‌های بسیاری را به دنبال داشته است. با این حال برنامه‌ریزی سازمان لیگ به‌گونه‌ای بود که هفته بیست‌وپنجم و بیست‌وششم با برگزاری یک بازی با حداقل حساسیت در روز نخست آغاز و پرونده‌اش در روز دوم با برگزاری بقیه دیدار‌ها بسته شد. هرچند که بازی‌ها در این دو هفته به‌طور همزمان نبود، اما حرف و حدیثی هم در پی نداشت، چراکه رقبا تنها با چند دقیقه فاصله نسبت به یکدیگر روانه میدان می‌شدند، اما براساس برنامه‌ریزی هفته بیست‌و‌هفتم، روز نخست این رقابت‌ها با برگزاری پنج دیدار و روز دوم و پایانی آن با پیگیری سه دیدار باقیمانده به پایان رسید، آنهم در شرایطی که برخی مدعیان چه در سر و چه در ته جدول روز نخست راهی میدان شدند و برخی دیگر در روز دوم! حال آنکه با توجه به حساسیت‌های موجود اتفاقاتی که در خلال بازی پرسپولیس- سپاهان رخ داد، سازمان‌لیگ می‌توانست برای کاهش شائبه‌ها، همه بازی‌ها را در یک روز برگزار کند، خصوصاً که با توجه به نزدیک بودن رقابت سرخابی‌های پایتخت برای قهرمانی و جدال تنگاتنگ صنعت نفت آبادان، استقلال خوزستان، فولاد و نساجی مازندران، کوچک‌ترین اشتباهی در برنامه‌ریزی و مدیریت مسابقات می‌تواند به شایعه تبانی و از این دست موارد دامن بزند. با وجود این مشخص نیست چرا سازمان لیگ هیچ‌گونه تلاشی نمی‌کند برای کاهش حساسیت‌های هفته‌های پایانی و قرار نگرفتن در مظان اتهام.
براساس برنامه‌ریزی انجام شده توسط سازمان لیگ؛ ذوب‌آهن، پیکان، استقلال خوزستان، نساجی، فولاد و استقلال با توجه به اینکه دو روز بعد از ۱۰ تیم دیگر راهی میدان شدند، فرصت بیشتری برای استراحت جهت برپایی رقابت‌های هفته بیست‌و‌هفتم داشتند و با خیالی آسوده‌تر نسبت به رقبا (با توجه به آگاهی از نتایج کسب شده توسط آنها) بازی‌کردند و این می‌توانست داستان‌ساز شود اگر مدعیان خصوصاً در صدر جدول موفق به کسب نتایج دلخواه نمی‌شدند.
هرچند در دنیا نیز عموماً بازی‌های دو هفته پایانی است که به‌طور همزمان برگزار می‌شود و در لیگ انگلیس هم گاهی تنها هفته آخر بازی‌ها به‌طور همزمان برگزار می‌شود، حتی اگر رقابت تنگاتنگی در صدر جدول وجود داشته باشد. با این حال فوتبال ایران قابل مقایسه با فوتبال دنیا نیست و قاعدتاً مسئولان و سازمان لیگ باید با توجه به شرایط و حساسیت‌های موجود تصمیم به برگزاری همزمان یا حداقل در یک روز بگیرند. اتفاقی که شامل حال هفته بیست‌و‌هفتم لیگ نشد، آنهم در شرایطی که جدا از شایعه تبانی که این روز‌ها دهان به دهان می‌چرخد، حاشیه و چالش‌های هفته‌های گذشته هر کدام به تنهایی دلیل خوبی بود برای آنکه سازمان لیگ را به برگزاری همزمان بازی‌های هفته بیست‌و‌هفتم مجاب کند.
البته می‌توان با این توضیح مختصر که در هفته بیست‌و‌هفتم اتفاق حاشیه‌ای خاصی رخ نداد، سروته ماجرا را هم آورد و آن را توجیه کرد، اما بدون تردید سازمان لیگ باید به دنبال پیشگیری باشد و برگزاری همزمان بازی‌ها در هفته‌های پایانی و روز‌هایی که حساسیت بازی‌ها به اوج خود می‌رسد، یکی از مهم‌ترین وظایف این سازمان است که در هفته بیست‌و‌هفتم کمترین توجهی بدان نشد، آنهم بدون هیچ دلیل منطقی (برگزاری بازی‌های لیگ قهرمانان، جام حذفی و تیم‌ملی). اما به نظر می‌رسد مسئولان امر در سازمان لیگ باید اهمیت بیشتری به این مهم بدهند تا اندکی هم که شده از حاشیه‌ها و شایعات هفته‌های پایانی لیگ بکاهند.
